Додека земјата сонливо дишеше

Деновите се редеа,зрно по зрно,стануваќи години

Во кој некои копнееа по нови обувки

А некои исчекуваа дождови

А некои угарите ги продаваа за три мангари

И така

Години,зрно по зрно,денови во низа

Во кој секој има свој ден

Кога некој воздивнува

А некој само седи и молчи

Заспиваќи си и будеќи се  пред спулавеноста

На поколението,или поколениата

Собираќи ги тогај,капките од денот

Низ молитва,нека биде светлина

И ги пиел,стануваќи лесен сон.

Деновите се редеа,зрно по зрно,години

Животот гаснел,се обновувал,и пак гаснел

Паѓаќи како презреана крушка во јама од мрак

Се случувало понекогаш

Само понекогаш земјата да заглаголи

На орачот,на јагнето,на ограбувачот,на осакатени калуѓери

На вознесени курви со обесени боски

Дека секој има свој дел од пеколот,и свое право на вечни маки

Каде своите закони од пцости и клетви ќе ги одржуваат

Деновите се редеа,зрно по зрно,години

Животот гаснел,се обновувал,и пак гаснел

Влечеќи ја сенката на вечната тага

И плодноста на природата со плодови загатливи.